Ból pleców jest najczęstszym rodzajem bólu mięśniowo-szkieletowego. Szacuje się, że ponad 80% populacji doświadcza co najmniej raz w życiu bólu pleców. Ból pleców to określenie ogólne odnoszące się do bólu kręgosłupa. Ból pleców rozwijać się może na trzech odcinkach kręgosłupa: szyjnym, piersiowym i lędźwiowym. Najczęstszy jest ból kręgosłupa lędźwiowego czyli ból krzyża. Następnym co do częstości jest ból kręgosłupa piersiowego a najmniej częste są bóle kręgosłupa w odcinku piersiowym.
Ból pleców wymaga starannej oceny przebiegu dolegliwości. Ocena ta musi dotyczyć potwierdzenia lub wykluczenia czynników ryzyka czyli tak zwanych objawów alarmowych (angielskie „red flag”). Stwierdzenie jednego z tych objawów wymaga szybkiego wdrożenia specjalistycznej diagnostyki i leczenia, w tym leczenia zabiegowego.
a. Możliwe złamania
– Niedawny, poważny uraz w wywiadzie.
– Niewielki uraz u pacjentów w podeszłym wieku, z osteoporozą.
b. Możliwy guz.
– Przebyta lub leczona choroba nowotworowa.
– Nieoczekiwana utrata masy ciała.
c. Możliwe zakażenie.
– Gorączka, dreszcze
– Pogorszenie ogólnego samopoczucia, dezorientacja, osłabienie.
– Immunosupresja, długotrwała sterydoterapia.
d. Nagłe objawy neurologiczne.
– Utrata czucia w okolicy krocza lub w kończynach dolnych.
– Nagła wiotkość zwieraczy odbytu.
– Nagłe zaburzenia funkcji pęcherza moczowego.
– Znaczne osłabienie siły mięśniowej w kończynach dolnych.
Czynniki ryzyka powinny zostać wykluczone przed postawieniem rozpoznania niespecyficznego bólu pleców.