Termolezja

 

 

Termolezja (inaczej termoablacja) czyli termokoagulacja czuciowych zakończeń nerwowych jest to metoda służąca zwalczeniu przewlekłego bólu. Jest to zabieg medyczny, w którym wykorzystuje się wysoką temperaturę, sięgającą 70-90°C, uzyskiwaną na końcu specjalnej igły – elektrody podłączonej do generatora prądu
o bardzo wysokiej częstotliwości (identycznej do częstotliwości fal radiowych – stąd alternatywna nazwa to radiofrekwencja – RF). Metodę tą można zastosować zarówno w sposób ciągły (RF) do termicznego uszkodzenia  (neurodestrukcji) zakończeń nerwowych przewodzących ból (kiedy temperatura elektrody osiąga nawet powyżej 70°C) jak i w sposób pulsacyjny (PRF – pulse radiofrequency) w celu wyłączenia bólu przewlekłego przez odpowiednią modulację elektryczną (neuromodulację – kiedy temperatura elektrody wynosi 42°C).

 

Zabieg termolezji jest poprzedzony diagnostyczną blokadą z użyciem krótko działającego środka znieczulającego. Dopiero dobre efekty analgetyczne po blokadzie diagnostycznej uprawniają do wykonania zabiegu termolezji. W przeciwnym razie termolezja może okazać się nieskuteczna.

 

Precyzyjne wprowadzanie igieł w bezpośrednie sąsiedztwo nerwu odbywa się przezskórnie pod kontrolą aparatu ultrasonograficznego (USG), zatem w trakcie zabiegu pacjent nie jest poddawany działaniu promieniowania rentgenowskiego. Zabieg może być wykonywany wielopunktowo (nawet do kilkunastu punktów bólowych podczas jednej sesji) bowiem igła zabiegowa ma bardzo niewielką średnicę.

 

Zabieg wykonywany jest w warunkach jałowych po dezynfekcji skóry w okolicy wytypowanej do nakłucia. Polega on na wkłuciu igły (elektrody), pod kontrolą USG,
w okolicę nerwu, który ma być poddany termolezji. Wykonanie go wymaga ogromnej precyzji a położenie elektrody sprawdza się dodatkowo przez stymulację ruchową, czyli obserwację czynności ruchowej po stymulacji prądem o częstotliwości 2–5 Hz, oraz stymulację czuciową prądem o częstotliwości 50–100 Hz. Po upewnieniu się o prawidłowej lokalizacji elektrody wykonuje się właściwy zabieg neurodestrukcji. Uzyskuje się to podając wzmiankowany we wstępie prąd przez okres 60–120 sekund, co zapewnia wzrost temperatury końcówki igły i okolicznych tkanek do 60–80°C. W efekcie ustaje przewodzenie w zniszczonym nerwie a tym samym ustaje uczucie bólu.

 

Efekt przeciwbólowy utrzymuje się przez kilka miesięcy lub dłużej. Zabieg termolezji zazwyczaj uzupełniany jest wstrzyknięciem środka przeciwbólowego oraz preparatu przeciwzapalnego (sterydu) w pobliże uszkadzanego nerwu.

 

Zabieg ten wykonuje się, gdy uprzednio zastosowane inne, mniej inwazyjne metody, okażą się nieskuteczne. Oczywiście przed przystąpieniem do zabiegu termolezji, konieczna jest konsultacja z lekarzem, który wyjaśni Pacjentowi szczegóły całej procedury. Termolezja należy do zabiegów bezpiecznych
i małoinwazyjnych.

 

Przeciwwskazaniami są infekcje ogólne i zmiany zapalne skóry w miejscu planowanego zabiegu. Nie powinno się wykonywać jej w przypadku ciężkich, niewyrównanych chorób ogólnoustrojowych.

 

Przy termolezji skutki uboczne to głównie odczyn zapalny w miejscu wkłucia, czasami krwiak. Pozostałe powikłania zdarzają się bardzo rzadko.

 

Termolezja – zastosowanie: